Pál Adrienn

Piroska to pielęgniarka, która pracuje na oddziale dla nieuleczalnie chorych. Jej zadaniem jest pilnowanie ekranów z wykresami EKG i alarmowanie lekarza w momencie gdy któryś z nich się zatrzyma, co prowadzi do akcji reanimacyjnej, często nieskutecznej z racji ciężkiego stanu chorych przebywających na oddziale. Piroska próbuje poradzić sobie ze swoją sytuacją ciągłego przebywania na granicy życia i śmierci -jedząc. Działa mechanicznie, jej otyłość prawdopodobnie wynika z chęci zagłuszenia prawdziwych uczuć, pokonania niepokoju. Wycofanie i dystans dzielący ją od innych ludzi sprawia, że sama zdaje się egzystować gdzieś poza światem. Bodźcem, który popchnie ją do obudzenia się z letargu będzie jeden z martwych pacjentów. Kobieta odkryje, że zmarła osoba nosi takie samo nazwisko jak jej dawna przyjaciółka z dzieciństwa. W konsekwencji Piroska wyruszy w podróż w poszukiwaniu śladów i wieści na temat dawnej znajomej. Ta trochę desperacka próba odnowienia dawnych więzi może pomóc bohaterce na nowo odnaleźć się w świecie. 

2010, reż. Ágnes Kocsis